Tien jaar Allonshof: Waar Veurne wortel schoot in het groen

Een vergeten veld krijgt nieuw leven

Tien jaar geleden leek het terrein aan de Brikkerijstraat nog slechts een afdruk van wat eens was: een plek waar de geur van suikerbieten hing, waar machines hun ritme oplegden aan een heel stadsdeel. De oude Suikerfabriek in Veurne was jarenlang symbool van arbeid en industrie, maar in 2015 begonnen daar nieuwe zaden te kiemen – letterlijk. Toen gingen de poorten open van Allonshof, een ecologisch volkstuinpark dat vandaag zijn tiende verjaardag viert.

Wat begon met twintig tuinders, groeide onder begeleiding van Tuinhier Veurne uit tot een plek waar mensen niet enkel groenten oogsten, maar ook vriendschappen, kennis en rust. Samen met partners als de stad Veurne en de West-Vlaamse Intercommunale (WVI), werd een terrein van vierduizend vierkante meter omgetoverd tot vruchtbare grond voor lokale verbondenheid.

Van beton naar bladeren: een visie in beweging

Allonshof was niet zomaar een losstaand initiatief. Het park vormde de eerste steen in wat nu een veelomvattende transformatie is van de voormalige industriële Suikersite. Waar ooit vrachtwagens af en aan reden, leeft nu een van de meest vooruitstrevende stadswijken van Vlaanderen. Suikerpark telt vandaag honderdvijftig gezinnen en diverse bedrijven, die zich vestigden in een omgeving waar ruimte is voor wonen én voor groei in bredere zin.

De tuinpercelen van Allonshof fungeren daarin als ankerpunt. Niet alleen trekken ze mensen naar buiten, ze zorgen ook voor ontmoeting en uitwisseling. Het gemeenschappelijk tuinhuis, centraal gelegen tussen de percelen, vervult een belangrijke sociale functie. Gereedschap, koffie en verhalen worden er gedeeld alsof het vanzelfsprekend is.

Educatie krijgt wortels in de grond

Niet ver van de moestuinpercelen staat ’t Suikerklontje, een beheer- en natuureducatief centrum dat in 2015 eveneens het levenslicht zag. Gebouwd met Europese middelen, groeide het uit tot een herkenbare plek voor jong en oud, waar lessen in duurzaamheid even natuurlijk aanvoelen als het zaaien van radijzen. Scholen, buurtverenigingen en geïnteresseerde wandelaars vinden er uitleg, workshops en de stille bevestiging dat natuur en stad elkaar kunnen versterken.

Het centrum en het tuinpark vormen samen de toegangspoort tot het Suikerwater, een natuurgebied dat intussen een veilige haven werd voor water- en moerasvogels. Dat deze vogelsoorten zich hier thuis voelen, is geen toeval. Het stadsbestuur, natuurgidsen en vrijwilligers waakten tien jaar lang over een beheerplan dat inzet op biodiversiteit, lokale flora en het behoud van open ruimte.

Tussen compost en conversatie

Op de vierduizend vierkante meter van Allonshof wordt niet enkel geplant, gewied en geoogst. Er wordt vooral geluisterd, geleerd en gelachen. De tuindersgroep is een afspiegeling van Veurne zelf: jong en oud, geboren Vlamingen en nieuwkomers, mensen met een achtergrond in landbouw en zij die het vak al doende leerden. Het tuinpark blijkt een geschikte plek voor informele uitwisseling. Tussen het snoeien van tomaten en het schikken van bloemen ontstaan gesprekken die elders moeilijker op gang komen.

WVI en de stad Veurne benadrukken het belang van zulke ontmoetingsplekken. “Het volkstuinpark bracht leven op een terrein dat jarenlang stilstond. Het maakt deel uit van een bredere visie waarin wonen, ontspanning en natuurontwikkeling samengaan. Allonshof is daarin een inspirerend beginpunt geweest”, klinkt het bij de projectleiding.

Een toekomst die blijft bloeien

De viering op vrijdag 27 juni bracht tuinders, vrijwilligers en partners samen voor een moment van erkenning. Er werd niet alleen teruggeblikt, maar vooral vooruitgekeken. Want tien jaar Allonshof is geen eindpunt, maar een tussenstop in een voortdurend verhaal van inzet en zorg voor mens en natuur.

Nieuwe percelen, meer educatieve projecten en verdere vergroening van het omliggende gebied staan op de planning. De kracht van het initiatief zit in de eenvoud: mensen krijgen de ruimte om samen iets op te bouwen, in de grond en daarbuiten.

( Tekst Serge Jansen foto José Titeca voor www.westnieuws.be )