Roni in Durbuy: wanneer penseel en poëzie samenvallen in stilte en kracht

Kunst die niet roept, maar fluistert

In het hart van het Waalse stadje Durbuy, dat haar bezoekers niet omver blaast met schreeuwerige praal, maar met stille schoonheid, vinden we het kunstenaarsduo Roni. De naam is een versmelting van Georgette Rocoux en Alain Ninane — geliefden in het leven en bondgenoten in de kunst. Hun woning aan de Rue des Aguesses 48 in Petithan is meer dan een huis; het is een levend atelier waarin schilderijen, woorden en herinneringen zich in lagen opbouwen tot iets dat tijd overstijgt.

Wie op bezoek komt, treedt binnen in een intieme wereld waar niets wordt opgelegd, maar waar alles zichzelf toont. Een van de eerste werken die je begroet is een tafereel van een paardenvisser uit Oostduinkerke, geschilderd met een onmiskenbare zachtheid en respect voor traditie. Het werk getuigt niet enkel van technische kunde, maar ook van een diepe verbondenheid met erfgoed. Niet toevallig: in 2011 stonden Roni nog met een tentoonstelling in het stadhuis van Nieuwpoort, waarmee een symbolische brug werd geslagen tussen de kust en de Ardennen. Die band leeft voort, onder meer in de werken waarin ook Oostende en Nieuwpoort figureren.

Een symbiose van kleur en klank

De schilderijen van Roni zijn doordrenkt van gelaagde emoties, vaak versterkt door de woorden van Alain, die zijn opleiding genoot aan het Lemmensinstituut in Mechelen. Hij combineert taal met muziek, en weet als geen ander hoe woorden als noten kunnen klinken wanneer ze met zorg gekozen worden. Zijn poëzie is geen uitleg bij het beeld, maar een echo in een andere taal. Elk gedicht is een ademtocht die de penseelstreek begeleidt.

Georgette schildert volgens het Blockx-principe, een techniek die teruggrijpt naar de 15de en 16de eeuw, toen Vlaamse meesters amber gebruikten als sleutel tot onvergankelijkheid. Amber, met zijn uitzonderlijke glans en hardheid, wordt opgelost tot een elastisch mengsel dat niet vergeelt, niet breekt en zelfs na vele jaren herschilderbaar blijft. Het is deze techniek die hun werken een intense diepte geeft, een licht dat niet alleen van buitenaf komt, maar als het ware vanbinnenuit straalt.

De amber-vernis wordt pas vanaf de tweede laag gebruikt, gemengd met papaver- of lijnolie. Door die transparantie en gelaagdheid ontstaat een verfijning die woorden haast tekortdoen. Elk doek lijkt een stilstand in de tijd, maar is tegelijk onmiskenbaar in beweging.

Spirituele lijnen tussen mens en materie

Bezoekers van Roni worden uitgenodigd zonder opgelegd pad. De kunst stuurt niet, ze leidt. En wie zich openstelt, ontdekt spirituele lijnen die hun weg vinden tussen kleuren en kaders. Thema’s als vergankelijkheid, hoop en stilte komen herhaaldelijk terug, zonder dramatiek, maar met een zachte vastberadenheid.

De natuur speelt een centrale rol. Niet als decor, maar als medespeler. Bloemen, bomen, dieren – alles krijgt zijn plaats. Maar het zijn geen registraties van het zichtbare; het zijn herinneringen aan wat het zichtbare in ons wakker maakt.

Bij elk schilderij hoort een stem in twee talen

Wat Roni extra bijzonder maakt, is hun bewuste keuze om elk schilderij te vergezellen van een tekst — zorgvuldig opgesteld in zowel het Nederlands als het Frans. Die tweetalige aanpak overstijgt louter vertaling; het is een manier om kunst toegankelijk te maken voor een ruimer publiek, én een bewijs van de diepgewortelde verbondenheid tussen de taal van het beeld en de klank van het woord. Zo wordt elk werk niet enkel bekeken, maar ook gelezen, beleefd, gehoord — in twee ritmes, twee gevoelswerelden, maar met één hartslag.

Een huis als galerij van de ziel

Wat het werk van Roni bijzonder maakt, is dat het niet alleen in galeries te zien is. Wie contact opneemt, wordt met open armen ontvangen in hun woning. Daar hangen de werken niet in een steriele ruimte, maar in een ademend geheel. Een schilderij van een visser boven een houten kast. Een gedicht op de keukentafel. Een penseel nog nat in het atelier.

De combinatie van Georgettes visuele kracht en Alains literaire gevoeligheid zorgt voor een unieke kruisbestuiving. Geen opsmuk, geen effectbejag, maar een eerlijk en diep geworteld kunstenaarschap. Zij schilderen en schrijven niet om te verbazen, maar om te verbinden — met zichzelf, met de toeschouwer, met de tijd.

Een verbondenheid met plaats en verleden

Door de band tussen Durbuy en Nieuwpoort wordt hun werk ook een vorm van culturele brug. Niet als project, maar als natuurlijke evolutie. Door de jaren heen kwamen schilderijen tot stand waarin niet alleen de rotsen van Petithan, maar ook de Noordzee weerklinken. Die verbondenheid met plaats en verleden maakt hun werk tastbaar en geworteld.

Roni roept niet op tot actie, maar tot waarneming. Hun kunst vraagt niets, maar biedt des te meer aan wie bereid is te kijken en te luisteren.

Contactinformatie

Wie hun kunst van dichtbij wil beleven, kan een afspraak maken om het huis te bezoeken:

Georgette Rocoux en Alain Ninane
Rue des Aguesses 48, Petithan (Durbuy)
GSM: 0471 092 364

( Tekst Serge Jansen van www.westnieuws.be )