Recht van antwoord op weggegeven vertrouwen in Ichtegem

Een conflict over communicatie en intenties bij de weggeefdag van Fedos Groot Ichtegem zorgt voor verdeeldheid. Vrijwilligster N.H. maakt gebruik van haar recht op antwoord om beschuldigingen van sabotage tegen te spreken. Volgens haar berusten de spanningen op misverstanden rond de planning en haar afwezigheid.

Een botsing tussen inzet en interpretatie

In een dorp waar de kleine daden van zorgzaamheid vaak het luidst weerklinken, organiseerde Fedos Groot Ichtegem op zaterdag 12 april een weggeefdag. De actie werd opgezet om buurtbewoners die het moeilijk hebben een hart onder de riem te steken. Wat een warme dag van solidariteit moest worden, kreeg achteraf een staartje. In een eerder gepubliceerde reportage over het initiatief werd een conflict vermeld tussen betrokken vrijwilligers, waarvan er één — aangeduid met initialen N.H. — zich ten onrechte geviseerd voelt.

Het recht om gehoord te worden

N.H. maakt gebruik van haar recht op antwoord om haar versie van de gebeurtenissen naar voren te brengen. Zij stelt dat de samenwerking met medevrijwilliger Annick oorspronkelijk vlot verliep. “We hadden samen afgesproken om een weggeef dag te organiseren. Annick zorgde voor de zaal en legde de datum en uren vast. Ik ging akkoord met alles,” zegt ze.

De flyer, die door N.H. werd gemaakt en verspreid op tal van onlinekanalen, vermeldde de oorspronkelijk afgesproken tijdsduur van 10 tot 18 uur. Later, zonder haar medeweten, werden deze uren aangepast naar 9 tot 16 uur. “Ik bleef de flyer delen zoals hij was, omdat een nieuwe laten maken opnieuw geld kostte. Dat is geen sabotage. Een uur verschil verandert niets aan mijn intenties,” stelt ze.

Afwezigheid met reden

De beschuldiging dat ze op het laatste moment afhaakte, weerlegt N.H. stellig. Kort nadat de organisatie op poten werd gezet, kreeg ze een huwelijksuitnodiging waarbij ze als getuige werd gevraagd. “Ik was vereerd en heb Annick daar meteen van op de hoogte gebracht. Dat was al vorig jaar. Mijn afwezigheid kwam dus niet als verrassing,” zegt ze nadrukkelijk.

Volgens N.H. heeft ze nooit met opzet tegengewerkt. “Ik heb bijna twintig jaar weggeefdagen mee georganiseerd, van Ieper tot Oudenburg. Altijd met hart en ziel, zonder ooit problemen. Zelfs voor deze editie heb ik de flyer gedeeld en reclame gemaakt. Ik begrijp niet hoe dat als sabotage kan worden gezien.”

Gedeelde inzet, verdeelde mening

De meningsverschillen kwamen uiteindelijk publiek tot uiting via sociale media. Volgens N.H. verwijdert Annick doelbewust positieve reacties die naar haar gericht zijn, terwijl kritische opmerkingen met naamvermelding wel blijven staan. “Dat is jammer. Want ik heb niets anders gedaan dan meegewerkt, zoals ik altijd doe. Als Annick dat anders ziet, dan is dat spijtig. Maar ik zweer dat ik de waarheid spreek.”

Het relaas toont aan hoe fragiel samenwerking kan zijn, zelfs wanneer het doel nobel is. De grens tussen misverstand en beschuldiging is flinterdun, zeker wanneer communicatie hapert en verwachtingen uiteen beginnen lopen.

De kern van de zaak

Wat overeind blijft, is dat een initiatief als de weggeef dag gebouwd is op inzet van vrijwilligers die hun tijd en middelen schenken aan anderen. In een wereld waar zelden iemand nog iets zomaar weggeeft, zijn zulke inspanningen zeldzaam. De intenties van betrokkenen — hoe verschillend ze ook geïnterpreteerd worden — wortelen in engagement en overtuiging.

Fedos Groot Ichtegem zelf heeft zich niet publiek uitgesproken over de interne spanningen. Wat overblijft, is de noodzaak om in de toekomst duidelijke afspraken te maken, vooral wanneer vrijwilligers met uiteenlopende verwachtingen samenwerken.

( Tekst Serge Jansen van www.westnieuws.be )