Het einde van jeugdhuis N’obus: een stille uittocht in Diksmuide

Een belofte op losse schroeven

Lang was het de bedoeling dat N’obus een vaste ankerplaats zou krijgen in het vernieuwde OC Ten Bercle in Pervijze. De belofte van stad Diksmuide klonk toen duidelijk: er zou opnieuw ruimte komen voor het jeugdhuis. Het bestaande gebouw was dan wel aftands en onveilig, het bood jarenlang onderdak aan jongeren die op zoek waren naar een plek voor ontmoeting, creativiteit en feest. Daar, in het hart van Pervijze, bouwden generaties jongeren aan een warm netwerk.

Toen de beslissing viel om het oude ontmoetingscentrum en het jeugdhuis af te breken, werd een tijdelijke oplossing gevonden in het centrum van Diksmuide, vlak bij de IJzertoren. Twee jaar lang kon N’obus daar blijven, al was het in een gebouw dat meer een noodoplossing dan een thuis bood.

De tijdelijkheid werd definitief

Met de opening van het nieuwe OC Ten Bercle werd uitgekeken naar de herinrichting. De verwachtingen waren groot, want N’obus had zijn plek verdiend. Maar toen het gebouw zijn deuren opende, bleek er geen ruimte meer te zijn voor het jeugdhuis. Wat ooit toegezegd werd, verdween geruisloos tussen andere beslissingen. De beschikbare infrastructuur was al ingevuld, en wat eventueel overbleef, was simpelweg te klein.

De jongeren werden opnieuw naar hun tijdelijke onderkomen verwezen. Maar ook daar bleken de fundamenten wankel.

Brandweer zet definitieve streep

In april kreeg het gebouw waarin N’obus ondergebracht was een vernietigend rapport van de brandweer. De elektriciteit was onveilig. De locatie werd afgekeurd. Wat de voorbije twee jaar blijkbaar nog als voldoende werd beschouwd, werd nu een onaanvaardbaar risico. De vraag dringt zich op: hoe kon het gebouw plots onveilig zijn, terwijl er honderden jongeren door de jaren heen veilig samenkwamen?

Een antwoord bleef uit. Wat restte, was stilte – en een slotfeest.

Een afscheid met pijn in het hart

Tijdens het afsluitende feest van Nobus, op 10 mei, spraken de laatste verantwoordelijken zich voorzichtig uit. Zonder plaats, zonder duidelijk toekomstperspectief, werd het steeds moeilijker om vrijwilligers te motiveren. “Zolang we een locatie hadden, konden we doorgaan,” klonk het. “Maar zonder dak boven het hoofd is het haast onmogelijk om jongeren warm te maken voor engagement.”

De jeugd van Diksmuide blijft achter zonder plek waar ze zichzelf kan zijn, zonder huis waar initiatieven kunnen groeien. Wat ooit vanzelfsprekend was, is nu zoek.

Verlies zonder alternatief

De sluiting van Nobus is meer dan het einde van een jeugdhuis. Het is een signaal. Een stad die zegt te investeren in haar jongeren, moet hen ook effectief een plaats geven. Niet alleen in woorden, maar in stenen, in vierkante meters, in veiligheid. De afwezigheid van zo’n plek doet vragen rijzen. Waar kunnen jongeren nog terecht om hun stem te laten horen, om initiatief te nemen, om zich te ontplooien?

Tot nu toe blijft het antwoord uit.

( Tekst Serge Jansen van www.westnieuws.be )