Het rustpunt van Meerbeek
In de serene uitgestrektheid van Meerbeek, niet ver van het bruisende hart van Brussel, schuilt een oase van rust en reflectie. Het gaat niet zomaar om een willekeurige plek; het is de achtertuin van Erika Vlieghe. In dit weelderige stukje groen, vrij van opsmuk, vinden zwaluwen en andere vogels een veilig heenkomen. Het is voor Vlieghe meer dan alleen een tuin; het is een toevluchtsoord waar ze inspiratie en kalmte vindt.
Van een droom naar een passie
Gedreven door haar kinderdroom ontdekte Erika al vroeg haar liefde voor de medische wetenschap. Deze droom was niet alleen gestoeld op nieuwsgierigheid, maar ook op een diepgeworteld sociaal engagement. Ze herinnert zich nog levendig haar studententijd aan de KULeuven en haar eerste stappen in de wereld van tropische geneeskunde.
Na haar studies voelde Afrika als een natuurlijke bestemming. De Oegandese savannes, met hun nomadische bevolking en hun ongerepte natuur, boden haar een uniek perspectief op de medische wereld. Maar het was niet alleen de liefde voor de geneeskunde die haar dreef; liefde in zijn zuiverste vorm bracht haar naar Oxford, waar ze de man ontmoette die de vader zou worden van haar twee zonen.
Een terugkeer en een nieuwe uitdaging
Terug in België stond Erika voor nieuwe uitdagingen. Ze vervolgde haar studies in de tropische geneeskunde, eerst in haar geliefde Leuven en vervolgens in Antwerpen. Haar gedrevenheid en expertise gingen niet onopgemerkt voorbij. In 2014 werd ze nationale coördinator voor Ebola. Dit was slechts een voorproefje van de enorme verantwoordelijkheid die haar tijdens de coronaviruspandemie te wachten stond.
Aan het front van de pandemie
Het was in deze turbulente tijd dat premier Sophie Wilmès haar benaderde met een cruciale vraag: zou Erika Vlieghe de leiding willen nemen over de groep experts die de regering zou adviseren over de gezondheidscrisis? Na diep nadenken en overleg met naasten, besloot ze de uitdaging aan te gaan. Dit markeerde het begin van een intense periode waarin ze niet alleen worstelde met de medische raadsels van het virus, maar ook met de complexiteit van de media en het publieke debat.
De tol van bekendheid
De pandemie bracht haar in het middelpunt van de nationale aandacht. Terwijl sommigen haar zagen als een rigoureuze stem in het debat, zagen anderen haar als een rots in de branding. Ze stond stevig in haar schoenen en gaf altijd voorrang aan de wetenschap en het welzijn van de bevolking, zelfs als dat betekende dat ze soms impopulaire beslissingen moest nemen of verdedigen.
Vooruitkijken
Nu de storm van de pandemie langzaam lijkt te bedaren, richt Dr. Vlieghe haar blik op de toekomst. Ze benadrukt het belang van voorbereiding en waakzaamheid. De wereld moet klaar zijn voor de volgende gezondheidscrisis, en het is haar vurige hoop dat de lessen van deze pandemie niet vergeten worden.
Tekst Andy Vermaut en Serge Jansen van www.westnieuws.be
