Dreigende Apocalyps voor Vlaamse gezinnen!

Frans Schotte, de onbetwiste titanische kapitein van de Gezinsbond, vaart dit najaar richting ongekende wateren, na 12 jaar de koers van deze gigantische instelling te hebben bepaald. De scherpe West-Vlaming schildert een angstaanjagend portret, kraakhelder en krachtig: “Vlaamse regering beschouwt kinderen als ongewenste vlekken in hun boekhouding!”

Schotte, wiens naam luid en duidelijk in de wereld van de CEO’s weergalmt, heeft De Standaard Boekhandel omgevormd tot een onwrikbaar fort in het desolate landschap van de boekenbranche. Bij het aanbreken van december komt een einde aan Schotte’s legendarische tijdperk bij de Gezinsbond. Op 76-jarige leeftijd is het tijd om de fakkel over te dragen, zoals een wijze oudleraar zijn kennis overdraagt aan een hongerige opvolger.

Zijn grootste triomf? De eens stijve en verouderde structuur van de Gezinsbond heeft hij gedynamiseerd, waarbij hij de welvaart en het welzijn van onze gezinnen in de schijnwerpers zette, als de stralen van de zon die door een oud, stoffig raam schijnen.

Maar achter elke stralende zonsondergang schuilt een duistere wolk. Vier jaar geleden werd de kinderbijslag geregionaliseerd – een gebeurtenis die beloofde een spectaculaire fontein van hoop en vooruitgang te zijn. Maar de bittere werkelijkheid is harder dan een betonnen muur. Gezinnen incasseren klap na klap, de leeftijdstoeslag werd bruut afgevoerd en – het meest schokkende schandaal van allemaal – de kinderbijslag werd losgekoppeld van de index. Voor de Vlaamse regering lijken kinderen even relevant als een mier in een veld vol olifanten.

En dan die zogenaamde vaste index van eerst één procent en daarna twee procent? Schotte maakt het glashelder, zoals een doorgewinterde zeeman in een helse storm: “Dat is kleingeld als de inflatie tien procent bedraagt. Dit is een extra belasting op gezinnen met kinderen. Pure waanzin!”

De toekomst van de Gezinsbond is zo instabiel als een schip in een wervelstorm, met een alarmerende daling van het aantal leden van 250.000 tot 150.000 in amper vijf jaar tijd. Dit feit, zo bitter als een ijskoude winterstorm, maakt Schotte ongerust, maar de organisatie blijft staan als een onverwoestbare eik in een storm. Ondanks de woeste stormen van verandering en onzekerheid blijft de Gezinsbond een vuurtoren van hoop voor gezinnen in heel Vlaanderen.

Schotte’s pensionering nadert, maar zijn hart zal voor altijd kloppen voor de Gezinsbond, de Standaard Boekhandel en natuurlijk, zijn geliefde Cercle Brugge. Als een oude zeeman die naar de open zee staart, zal hij altijd een trouwe supporter blijven.

( Tekst Andy Vermaut en Serge Jansen van www.westnieuws.be )